Różnorodność jest jedyną wspólną cechą nas wszystkich i reprezentuje sposób, w jaki każda jednostka wnosi wkład w społeczeństwo.
Więc jeśli chodzi o projektowanie integracyjnej przestrzeni biurowej, jeden rozmiar nie może pasować wszystkim.
Mówiąc o dyskryminacji, najbardziej wpływowe makroróżnice obejmują płeć, pochodzenie etniczne, pokolenie, orientację seksualną, niepełnosprawność i religię. Sprawiedliwość (nazywana również równością lub równorzędnością) oznacza zagwarantowanie, że każdy w organizacji ma równy dostęp do różnych możliwości. Jest to możliwe poprzez eliminację lub redukcję uprzedzeń strukturalnych, które w przeszłości uniemożliwiały pełne uczestnictwo niektórych mniejszości. Włączenie umiejętność budowania środowiska, w którym każdy jest mile widziany, szanowany, wspierany i zdolny do pełnego uczestnictwa we wspólnych działaniach.
Na całym świecie koncepcja projektowania przestrzeni dostępnych dla wszystkich zaczęła nabierać rozpędu w ciągu 20th wiek. Industrializacja przyniosła ze sobą nowe wyzwania dla osób żyjących w różnych warunkach fizycznych. Na przykład w Stanach Zjednoczonych potrzeba zasad i przepisów dotyczących integracji doprowadziła od lat 1960. do utworzenia różnych komitetów sterujących.
We Włoszech pierwsze przepisy sięgają lat 1970. XX wieku wraz z ustawą 118/1971, promowaną na rzecz niepełnosprawnych i rannych w wojnie. Jednak dopiero w 1989 r. wszedł główny instrument prawny, ustawa 13/1989, przyznająca składki na interwencje mające na celu pokonywanie barier architektonicznych w budynkach prywatnych.
Podczas gdy działania legislacyjne koncentrowały się głównie na niepełnosprawności ruchowej, pojęcie różnorodności w jej szerszym znaczeniu ma znacznie bardziej złożony margines zastosowania.
Co determinuje postrzeganie różnorodności jako cierpienia fizycznego lub społeczno-kulturowego?
Wszystkie osoby mają szczególne cechy, które czynią je innymi i wyjątkowymi. Różnorodność jest często rozumiana jako zaprzeczenie tożsamości, czy to kulturowej, politycznej, społecznej, biologicznej czy moralnej. Jest to pojęcie podstawowe, ściśle związane z indywidualnością i przynależnością. Różnorodność jest często postrzegana z podejrzliwością, ponieważ budzi poczucie bycia nie na miejscu, a tym samym antagonizmu.
Różni użytkownicy będą doświadczać przestrzeni w zupełnie inny sposób. Każda jednostka jest wyjątkowa, ale jeszcze bardziej ich interakcja z przestrzenią społeczną i fizyczną.
Architektura jako odpowiedź na inkluzywność.
Inkluzywne środowisko, które jest odpowiednie dla wszystkich, uznaje różne sposoby, w jakie ludzie korzystają z zabudowanej przestrzeni. To przestrzeń, która umożliwia intuicyjne, godne i sprawiedliwe użytkowanie przez wszystkich. Miejsca integracyjne starają się nie tworzyć fizycznych lub społecznych separacji, nie izolować ani nie dyskryminować. Są to przestrzenie, które akceptują różne potrzeby wszystkich użytkowników – od najmłodszych do najstarszych, na wszystkich poziomach sprawności i niepełnosprawności, i obejmują wszystkie pochodzenie płciowe, orientację seksualną, pochodzenie etniczne, kulturę i religię.
Aby kontynuować czytanie, odwiedź: https://www.ilprisma.com/tool/...